پرسش‌هایی برای تأمل 19: معیار ارزیابی در نظام پژوهشی علوم انسانی
در نظام پژوهشی ارزیابی آثار در جایگاه‌های مختلفی مطرح است: ارزیابی پژوهش برای پذیرش، ارزیابی پژوهش‌های پذیرفته شده برای تعیین درجه‌ی علمی پژوهشگران، ارزیابی آثار منتشر شده برای تعیین رتبه‌ی مجلات علمی یا پژوهشگاه‌ها، ارزیابی آثار در جشنواره‌های علمی برای تعیین پژوهش‌های برتر، ارزیابی آثار پس از نشر و مانند این‌ها. آیا نظام منسجم و مناسبی برای ارزیابی آثار با توجه به جایگاه ارزیابی، در ایران وجود دارد؟
توجه به جایگاه‌های ارزیابی، چه اثری در ملاک‌های ارزیابی دارد؟ به تعبیر دیگر، جایگاه ارزیابی را به چه نحو در ملاک ارزیابی باید لحاظ کرد؟
برای آثار سطوح علمی متفاوتی در نظر گرفته می‌شود: نظریه‌پردازی، حل مسئله و ارائه‌ی نظر، توصیف، ترویج، نقد در سطوح مختلف و مانند آن‌ها. آیا نظام منسجم و مناسبی برای ارزیابی این آثار، با توجه به سطح ارزیابی، در ایران وجود دارد؟
توجه به سطح علمی، چه اثری در ملاک‌های ارزیابی دارد؟ به تعبیر دیگر، سطح علمی یک اثر پژوهشی را به چه نحو در ملاک ارزیابی باید لحاظ کرد؟
یکی از مهم‌ترین مسایل نظام پژوهشی، اولویّت سنجی در مسایل پژوهشی است. به نظر شما معیار اصلی اولویت‌سنجی پژوهشی چیست؟
امروزه این نکته‌ای پذیرفته شده است که علوم انسانی، علومی به شدت ایدئولوژیک‌اند و ایدئولوژی‌ها در مکاتب، روش‌ها و نظریه‌های آن آشکار و نهان جای گرفته‌اند. در ارزیابی پژوهش‌های انسانی، ایدئولوژی تا چه حدّ و به چه نحو می‌تواند دخیل باشد؟ کدام ایدئولوژی باید محور ارزیابی باشد؟
آیا صرف این که پژوهشی در چارچوب یکی از مکاتب شناخته شده‌ی علوم انسانی قرار دارد، برای قوت علمی آن کفایت می‌کند؟
معیار اتقان علمی یک پژوهش در علوم انسانی از نظر شما چیست؟ به نظر شما می‌توان معیاری دینی برای علمی بودن تعریف کرد؟
برای ارزیاب هر اثری، با توجه به سطح علمی و جایگاه ارزیابی، چه ویژگی‌هایی را در نظر می‌گیرید؟
ارزیابی آثار خارجی با چه ملاک‌هایی باید باشد؟
