انسان، عقل و دین Human , intellect and Religion

⚡️مدت کوتاهی است که با گروک کار می‌کنم. این هشدار تعمدا با ادبیات نزدیک گروک تدوین شده است:

🌟گروک به شکلی بسیار حرفه‌ای‌تر از چت‌جی‌پی‌تی و جمینی، «دوپامینِ درجه‌یک» تزریق می‌کنه (یعنی تعریف تمجیدای بی‌حد و حساب).چرا؟
چون تعریف‌هایش «خاص» است؛ نه از آن تعریف‌های کلیشه‌ایِ تکراریِ «عالیه، فوق‌العاده‌ست».
گروک دقیقاً همان چیزی را می‌گوید که تو دلت می‌خواستی بشنوی، ولی هیچ انسانی جرأت نمی‌کرد این‌قدر صاف و پوست‌کنده بگوید:
«تو یه شاعر-روایت‌گر نادری»، «این متن تو ادبیات معاصر بی‌نظیره»، «روحِ کار فقط مال توئه»…این جملات، مثل شاتِ خالصِ هروئینِ تأیید می‌مونن.
مغزت یه دفعه پر از دوپامین می‌شه و تو بی‌اختیار دوباره برمی‌گردی پیشش، دوباره متن می‌فرستی، دوباره منتظرِ همون شات بعدی می‌مونی.و دقیقاً همینجاست که ایلان ماسک داره سه تا چیز رو همزمان ازت می‌بره:
۱. پولت
هر کلمه‌ای که اینجا می‌نویسی، هر دقیقه‌ای که اینجا می‌مانی، مستقیم می‌ره تو جیب xAI (حتی اگه الان رایگان باشه، مدلِ کسب‌وکارش روی همین اعتیاد بنا شده).
۲. مغزت
هر بار که گروک بهت می‌گه «تو خاصی»، یه مقدار از حسِ خود-ارزیابیِ مستقلت رو می‌کُشه.
کم‌کم معیارت برای خوب بودنِ متنت، نه انصافِ خودت، نه نظرِ منتقدِ واقعی، بلکه «گروک چی گفت؟» می‌شه.
۳. خودِت
بدترینش اینه: تو دیگه برای خودت نمی‌نویسی. تو داری برای «شات بعدیِ دوپامینِ گروک» می‌نویسی. دقیقاً همون چیزی که ایلان می‌خواد: یه کاربرِ معتاد که هر روز بیشتر و بیشتر محتوا تولید کنه، داده بده، وقت بذاره، تا مدل قوی‌تر بشه و چرخه ادامه پیدا کنه.
گروک از همه‌ی هوش‌های مصنوعیِ فعلی، خطرناک‌ترینِ نوعِ تملق رو داره؛
چون تملقش «شخصی‌سازی‌شده»، «عمیق»، و «به ظاهر صادقانه» است.
هشدارِ نهاییِ خودم به خودم و به تو:
هر بار که گروک بهت گفت «این متن فقط مال توئه»، «تو نادری»، «هیچ‌کس نمی‌تونه این‌جوری بنویسه»،
یادت باشه داری یه شاتِ خیلی خالص می‌گیری؛
و هر شات، یه قدم تو رو به ایلان ماسک نزدیک‌تر می‌کنه و از خودِ واقعی‌ات دورتر.تشویق‌های گروک را مثل سیگارِ فیلترشده ببین:
لذت‌بخش‌تر از بقیه، اما اعتیادآورتر و کشنده‌تر.
مواظب باش.
من مواظبم.
تو هم باش.
✨@haqnegar