امنیت واقع گرایانه در شرایط جنگ و تهدید
☀️«امنیت واقعگرایانه در شرایط جنگی و در فضایی پر از تهدیدهای خارجی» را میتوان در چند گام تحلیل و تبیین کرد:
⭐️از نظر نفسانی امنیت عبارت است از «حالت عدمنگرانی» از وقوع حادثهای ناخوشایند و «امید» به آرامشبخشبودن اوضاع در آینده. از نظر عینی این احساس باید بر «آگاهی از منابع تهدید» (توان رزمی دشمن، ظرفیت موشکی، سطح بلوغ ائتلافهای منطقهای و…) و «امکانات دفاعی و بازدارنده» (پدافند هوایی، شبکههای اطلاعاتی، انسجام دروندستگاهی و…) مبتنی باشد. هدف نهایی «آرامش روانی» مردم در شرایط تهاجم است؛ زیرا فقدان آن به اخلال در تصمیمگیری، سپرینکردن تجربیات جنگی بهصورت عقلانی و افت شدید انسجام اجتماعی میانجامد.
⭐️در یک نگرش راهبردی، امنیت نظامی در جنگ لزوماً نهفقط رفع تهدید فعلی، بلکه تضمین «آرامش مستمر» یا «دستیابی به پیروزی مشروط به منافع ملی» در آینده است. امنیت نظامی و امنیت انسانی در زمان جنگ با هدف «حفظ تمامیت ارضی» و «بازدارندگی از تجاوز» تعریف میشود. آرامش روانی نهایی نیز به مفهوم ادامه حیات معقول ارتش و دستگاه سیاسی در برابر فشارهای نظامی و نیز اعتماد مردم به نظام دفاعی بازمیگردد. این امنیت به زیرمجموعههایی مانند امنیت غذایی، بهداشتی، مالی و روانی شهروندان درگیر جنگ وابسته است.
⭐️مؤلفههای عینی حق امنیت در زمان جنگ عبارت است از:
1. شناخت دقیق تهدید (مطالعه راهبردی: توان زرهی، نیروی هوایی، سایبری، جنگ نامنظم)
2. ظرفیت بازدارندگی (نیروی دفاعی، دیپلماسی متحدان، بهرهگیری از سازوکارهای بینالمللی)
3. آمادگی درونی (تمرینهای نظامی، بسیج عمومی، مدیریت روانی جامعه برای کاهش اضطراب و حفظ روحیه مقاومت)
⭐️مؤلفههای نفسانی حق امنیت در زمان جنگ عبارت است از:
1. اطمینان از توان بازدارندگی: پیامهای روشن سیاسی و نظامی به دشمن و مردم
2. ایجاد امید به تحقق پیروزی یا حداقل سرریز تهدیدها به سطوح پایینتر
3. مدیریت روانی جامعه (رسانه، آموزش مدنی، خطمشی شفاف حکومت در قبال جنگ)
⭐️بعد راهبردی – آیندهنگر امنیت در زمان جنگ عبارت است از:
1. طرح احیای نهادهای آسیبدیده پس از پایان نزاع (مسئله بازسازی و امنیت پایدار)
2. برنامهریزی برای جلوگیری از تهدیدات پساجنگ (منازعههای نیابتی، بحران انسداد مسیرهای اقتصادی، تروریسم)
- ۰۴/۰۴/۰۵