اسماء الحسنی 2: الأحد الواحد
«احد» و «واحد» یعنی: یکتا، یگانه، بینظیر، بیهمتا، بیمانند.
او در همهی اسماء، صفات و افعالش یکتا و یگانه است. او در الوهیت (الله بودن) یکتا و بینظیر است و کسی یا چیزی غیر از او نمیتواند الله باشد. او به این اسمها نامیده میشود؛ زیرا چیزی شبیه و مانند او نیست و او در الوهیت (الله بودن) بیهمتا است.
او در ذات خود نیز یکتا و یگانه است، زیرا جزء و بخش ندارد. مثلاً ما چند بخش مثل دست، سر، پا، شکم و اجزاء دیگر داریم، اما الأحد جزء و بخش ندارد. ما چیزهایی را میدانیم، کارهایی را میتوانیم انجام دهیم، صداهایی را میشنویم، اجسامی را میبینیم؛ دانایی ما غیر از توانایی ما است و این دو غیر از شنوایی و بیناییاند. اما الأحد داناییاش، تواناییاش، شنواییاش، و بیناییاش همه یک وجود بیش ندارند و وجودی یکتا و یگانه دارند و از هم جدا نمیباشند.
ما نمیتوانیم او را با احدیت ذاتی و یکتایی بی مانندش بشناسیم و فقط با شناخت اسماء و افعالش میتوانیم تا حدودی بشناسیم.