مفهوم «دیگری» در گیر و دار «درگیری یا یاریگری»
💥اهمیت حضور «دیگری» در محیط اجتماعی
بسیاری از تصمیمگیران اجتماعی اهمیت مواجهه با «دیگری» در جامعه و محیط خود را به درستی درک نمیکنند و از وجود «دیگری» و مواجهه با او احساس خطر میکنند.
🌹مراد از «دیگری» کیست؟ این «دیگری» که از آن احساس خطر میکنیم، فرد دیگر نیست. ما در خانوادهی خود با پدر، مادر، برادر و خواهر زندگی میکنیم و با دیگر خویشان هم ارتباط داریم و از آنها احساس خطر نمیکنیم. مراد از «دیگری» در این مبحث، «دیگری»ای است که در جبههی دیگر و در قامت مخالف است . این جبههی دیگر ممکن است در حد یک سلیقه یا در حد یک دشمن باشد.
🌹اما مواجهه با دیگری اهمیت زیادی دارد، بهخصوص در این زمانه که عصر فضای مجازی است و این فناوری به شدت تمرکزگریز بوده و در هر صورت راهی برای مواجهه با «دیگری»ها را ایجاد میکند.
🌹مواجهه با دیگری رشتهای از رویدادهاست که به تقابل آشکار می انجامد. این تقابل با درجات متفاوت، دستکم میان دو گروه، رخ می دهد.
🌹کارکردهای مواجهه با «دیگری» چیست؟
۱) درک بهتر از هویت خود و مرز بین گروهها.
۲) آگاهی از مواضع و مرزهای میان گروهها ( که پیش از مواجهه ممکن است روشن نباشد و در نتیجه امکان تصمیمگیری بهتر در برابر مخالفان را رقم می زند.)
۳) ارزیابی بهتر از تواناییهای نسبی.
۴) وادار کردن افراد منزوی به اخذ نقش فعال.
۵) ائتلاف با برخی گروههای «دیگر» یا جلب توجه آنها برای حمایت از خود در برابر گروه مخالف اصلی.
۶) تحکیم روابط درونگروهی و توجه به اشتراکات درونگروهی در برابر توجه به اختلافات.
۷) ایجاد فرصت برای مطرح کردن مواضع و خواستهها در سطح بین گروهها.
۸) ایجاد فرصت برای طرح مسایل اساسی.
۹) ایجاد فرصت برای برهم زدن تعادل قدرت در وضعیت ضعف.
🌹اساساً «خود» چگونه شگل میگیرد؟ «خود» تصویر تا اندازهای مشخص از «من و ما» است، یعنی هر برداشتی که شخص از «من و ما» دارد؛ هر نوع احساسی که شخص از «من و ما» دارد، هر رویکردی که من فکر میکنم دیگران نسبت به «من و ما» دارند، هر تصوری که «من و ما» از اذهان دیگران نسبت به قیافه، رفتار، هدفها، کردار و دوستانِ «من و ما» دارند.
«خود» یک مفهوم عینی نیست، بلکه به تعبیر فلسفی، یک مفهوم انتزاعی است که منشأ انتزاع عینی دارد. منشأ انتزاع آن یک جامع انتزاعی است که نهایت آن به «من و ما» ارجاع داده میشود. این جامع انتزاعی از اموری چون موارد زیر شکل میگیرد که همه ناشی از مواجهه با «دیگری» است:
۱) توانایی تفکیک «من و ما» از «دیگری».
۲) توانایی واکنش در برابر «من و ما»، بسان واکنش «دیگری»ها در برابر «من و ما».
۳) توانایی مشارکت در گفتگو با «دیگری».
💥وقتی از مواجههی «خود» با «دیگری» جلوگیری شود، چه اتفاقی میافتد؟
بقای انسان و جامعهی انسانی وایسته به تصویر او از «خود» است و این تصویر تنها در وضعیت مواجهه با «دیگری» حاصل میشود. انسان و جامعهی انسانی به کارکردهای مواجهه با «دیگری» نیازمند است. اگر در فضای مجازی فضایی درست کردیم که «خود ما» از مواجهه با «دیگری» باز بماند؛ ناچار این غیریتسازی با «دیگری»، از سطح غیریتسازی با «دیگری» که دشمن است به «دیگری» که اختلاف در نظریه یا سلیقه دارد انتقال پیدا میکند.
🧐تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل...
✨https://eitaa.com/haqnegar