ممنوعیت ساخت بمب اتمی
حتی ساخت بمب اتمی ممنوع است
🌺 در ماهیت سلاح‌های هسته‌ای، به سه عنصر باید توجه داشت:
1) سلاح‌های هسته‌ای منطقه‌ای را هدف می‌گیرد؛ نه افراد یا اشیاء را؛ منطقه‌ای بسیار وسیع که نمی‌توان آن را محدود کرد.
2) تخریب و کشتار سلاح هسته‌ای محدود به منطقه‌ی انفجار نیز نمانده و از آن فراتر می‌رود.
3) آثار تخریبی سلاح هسته‌ای از جهت زمانی نیز قابل محدود کردن نیست. انفجار سلاح هسته‌ای لحظاتی بیشتر طول نمی‌کشد؛ اما تخریب و کشتار آن سالیان دراز، بیش از ده‌ها سال ادامه دارد؛ یعنی سلاح هسته‌ای می‌تواند فردی متولد پنجاه سال آینده را هم بکشد.
🌺مبنای تعریف امنیت، فقط نظامی‌گری نیست؛ بلکه یک حوزه‌ی گسترده را دربر می‌گیرد. امنیت اجمالاً عبارت است از مصونیت ارزش‌ها (تعریف عینی) یا احساس مصونیت ارزش‌ها (تعریف ذهنی). ارزش‌ها اموری‌اند که برای به دست آوردن یا حفظ یا توسعه‌ی آن‌ها به صرف هزینه (اعم از مالی، جانی، زمانی، سرزمینی و ...) می‌ارزد (این تعریف گرچه دقیق نیست، اما وضوح بالایی دارد).
🌺 در استدلال افرادی که حکم به جواز ساخت سلاح هسته‌ای برای بازدارندگی می‌دهند، تقلیل امنیت به نظامی‌گری به وضوح دیده می‌شود.
🌺 دو مسئله‌ی مهم در امنیت، مسئله‌ی موضوع امنیت (امنیت چه چیزی) و مرجع امنیت (امنیت چه کسی) است. در این مطلب کوتاه تنها به پاسخ این پرسش، بدون استدلال بسنده می‌شود. موضوع امنیت هویت اسلامی است و مرجع امنیت هم تک تک افراد و هم کل جامعه است. هویت امری است که مسلمان برای حفظ آن نه فقط از مال و عمر خود هزینه می‌دهد، بلکه به راحتی برای آن جان می‌دهد و البته امنیت جان و مال و ... به تبع آن تعریف می‌شود، یعنی جان حفظ می‌شود تا موضوعی برای هویت وجود داشته باشد و مال حفظ می‌شود تا از هویت دفاع کند و ... سلاح ابزار ذاتی برای امنیت این موضوع نیست، بلکه ابزار لازم است. تفاوت میان ابزار ذاتی و ابزار لازم روشن است.
🌺 انقلاب اسلامی با هویت الهی اخلاقی در جهان تعریف شده و هوادارانی در جهان یافته است. این هواداران هوادار این هویت‌اند و تا زمانی که این هویت حفظ شود، هوادار این انقلاب‌اند. اگر این هویت به خطر بیفتد، امنیت انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی به خطر افتاده و اگر این هویت امنیت داشته باشد، انقلاب اسلامی و نظامی جمهوری اسلامی امنیت خواهد داشت. در جهان امروز، به یمن دو رهبر وارسته‌ی انقلاب اسلامی، جمهوری اسلامی به بازی قدرت وارد نشده، بلکه در زمین سیاست به عبادت حق مشغول شده و این بازی بازیگران را به هم می‌ریزد.
💥 اگر ما وارد عرصه‌ی مسابقه‌ی تسلیحات هسته‌ای شویم، هویت خود را با دست خود نابود می‌کنیم، زیرا عملاً به جهان اعلام می‌کنیم که ما علمدار سیاست الهی اخلاقی نیستیم و وارد بازی قدرت شده‌ایم. مسئله این نیست که از این سلاح استفاده کنیم یا نه، بلکه ساخت این سلاح، یعنی ما مجاز می‌دانیم نه افراد و اشیاء، بلکه منطقه‌ای را هدف قرار دهیم که آثاری مرگبار در خارج از آن منطقه و در زمانی بسیار دورتر دارد.
💥 اگر ما امنیت را مفهومی نظامی تلقی کرده و ابزار ذاتی آن را سلاح بدانیم، طرف مقابل ما بمب هیدروژنی و نوترونی دارد که ما فعلاً برای رسیدن به آن‌ها راه طولانی داریم و قطعاً در این مسابقه شکست می‌خوریم. اما مهم‌ترین دلیل بر غلط بودن این تلقی از امنیت، این است که ایران به سه کشور دارای سلاح هسته‌ای حمله‌ی نظامی کرده و هیچ یک جرأت پاسخگویی نداشتند. این یعنی سلاح هسته‌ای اساساً بازدارندگی ندارد.
