اسماء الحسنی5: العالِم
«عالم» یعنی دانا. او العالم است، چون همه چیز را می‌داند و هیچ وقت گرفتار نادانی و فراموشی نخواهد شد. او هم دانا به چیزهای آشکار است و هم دانا به امور پنهان و غیب. در برابر علم او هیچ چیزی سرّ نیست. ریزترین امور نیز نمی‌تواند از او پنهان بماند و او از همه چیز باخبر است. او همه‌ی اسرار را می‌داند. او هر چیزی را پیش از به وجود آمدن می‌داند همان‌طور که پس از به وجود آمدن می‌داند. هیچ‌کس جز او نمی‌تواند از غیب آگاه شود. پس او داناترین دانایان است.
العالم همه چیز را می‌داند، بنابر این، برای اداره‌ی جهانِ به این بزرگی دچار هیچ مشکلی نمی‌شود. او عدد قطره‌های باران را می‌داند، او از تمام ذرات عالم آگاه است. او از وضع آسمان‌ها و ستارگان، ابر و باد و باران، زمین و کوه‌ها و دره‌ها آن، از دریاها و رودها و ماهیان آن‌ها، از جانواران و گیاهان و احوال آن‌ها، از همه‌ی این‌ها در هر لحظه و از پیش آگاه است. او با همین دانایی‌اش جهان را اداره می‌کند.
العالم می‌داند که هر کسی چه تصمیمی دارد؛ حتی اگر تصمیم خود را به کسی نگوید. او می‌داند چه کسی در راه خدا است و چه کسی گمراه گشته است. او خواسته‌های ما را می‌داند؛ پیش از آن که آن‌ها را بگوییم. بنابر این، وقتی در برابر او می‌ایستیم و با او مناجات می‌کنیم، به او می‌گوییم:
خدایا، با حال بیچارگی و زاری در برابر تو ایستادهام؛ به خاطر بخشایندگى که در آستانت سراغ دارم، امید به پاداش نیک دارم. تو از من آگاهی و از نیازم باخبرى و درونم را می‌شناسی. گذرگاه‌های من و اقامتگاه نهاییم بر تو مخفی نیست. آن سخنى را که مىخواهم به زبان آورم و با آن خواسته‌ام را بگویم که برای آینده‌ام به آن امیدوارم، هیچ یک از تو پنهان نیست.
