اندیشه ورزی نسبت به ساختارها و عملکردهای دولت چهاردهم
🔷تدابیر مدیریتی باید #ظریف اما #دقیق باشد🔶🔹🔹🔹
نمایش سیاسی یا واقعیت؟ بررسی خطرات سیاست جدید دولت در انتخاب وزیران
دکتر ظریف گفته است که در انتخاب وزیران کابینه: اگر از مذاهب و ادیان رسمی باشند امتیاز می‌گیرند و اگر از مسلمانان شیعه باشند امتیازی نمی گیرند.
بررسی خطرات احتمالی در دو حالت
۱) عمل واقعی به نکته: انتخاب وزیران کابینه بر اساس شیعه نبودن
اگر دولت جدید ایران واقعاً به انتخاب وزیران کابینه بر اساس شیعه نبودن عمل کند، این مسئله می‌تواند خطرات و چالش‌های متعددی را دربر داشته باشد:
• تقسیمات اجتماعی و مذهبی: ایران دارای ترکیب جمعیتی متنوعی است که شامل شیعیان، اهل سنت، مسیحیان، زرتشتیان، یهودیان و اقلیت‌های مذهبی دیگر می‌شود. اعمال سیاست‌هایی که به صراحت به انتخاب افراد غیرشیعه برای مناصب بالا تأکید دارد، می‌تواند به افزایش تنش‌ها و اختلافات مذهبی منجر شود.
• نارضایتی در میان شیعیان: این سیاست ممکن است منجر به نارضایتی و احساس تبعیض در میان اکثریت شیعه شود که می‌تواند باعث ناآرامی‌ها و اعتراضات اجتماعی گردد.
• خطر تجزیه‌طلبی: با افزایش تنش‌های مذهبی و اجتماعی، خطر تجزیه‌طلبی و شکاف‌های اجتماعی-مذهبی افزایش می‌یابد که می‌تواند به بی‌ثباتی و تضعیف انسجام ملی منجر شود.
• تضادهای سیاسی: اجرای چنین سیاستی ممکن است به ایجاد تضادهای سیاسی بین جناح‌ها و گروه‌های مختلف منجر شود که این خود می‌تواند بر کارآیی دولت و عملکرد کابینه تأثیر منفی بگذارد.
• روابط خارجی: اعمال چنین سیاست‌هایی می‌تواند بر روابط ایران با دیگر کشورها و جامعه بین‌المللی تأثیرات پیش‌بینی‌ناپذیر بگذارد.
۲) نمایش سیاسی: ادعا بدون عمل واقعی
اگر این ادعا صرفاً یک نمایش سیاسی باشد و به طور واقعی به آن عمل نشود، می‌تواند اثرات و پیامدهای متفاوتی داشته باشد:
• بی‌اعتمادی مردم: وقتی که وعده‌ها و ادعاهای سیاسی بدون عمل باقی بمانند، اعتماد عمومی به دولت کاهش می‌یابد. این امر می‌تواند منجر به افزایش نارضایتی‌ها و اعتراضات اجتماعی شود.
• افزایش تردید و بدبینی: این نوع وعده‌ها می‌تواند تردید و بدبینی در میان مردم و نخبگان سیاسی ایجاد کند که باعث بی‌ثباتی و کاهش همبستگی ملی شود.
• کاهش اعتبار سیاسی: اگر ادعاهای دولت بدون عمل واقعی باقی بمانند، اعتبار سیاسی و مشروعیت دولت در داخل و خارج از کشور کاهش می‌یابد.
• افزایش انتقادات داخلی و خارجی: چنین نمایش‌های سیاسی می‌تواند به افزایش انتقادات از سوی گروه‌ها و افراد مختلف منجر شود که این خود می‌تواند به تضعیف دولت و کارآیی آن منجر شود.
ج) اثرات مثبت و منفی بر اقلیت‌ها
• امیدواری‌های ناامید شده: اقلیت‌های مذهبی ممکن است ابتدا امیدوار به تغییرات مثبت شوند، اما در صورت عدم تحقق وعده‌ها، این امیدواری‌ها به ناامیدی تبدیل می‌شود که می‌تواند به نارضایتی و اعتراضات منجر شود.
• اثر مثبت کوتاه‌مدت: در کوتاه‌مدت، چنین وعده‌هایی می‌تواند به ایجاد حس توجه به اقلیت‌ها و تلاش برای جلب حمایت آن‌ها منجر شود، اما این اثر مثبت در صورت عدم تحقق وعده‌ها ناپایدار خواهد بود.
نتیجه‌گیری
در هر دو حالت، انتخاب وزیران کابینه بر اساس شیعه نبودن، چه به طور واقعی اجرا شود و چه صرفاً به عنوان نمایش سیاسی مطرح گردد، می‌تواند خطرات و چالش‌های متعددی را دربر داشته باشد. این خطرات شامل افزایش تنش‌های مذهبی، کاهش انسجام ملی، نارضایتی عمومی، کاهش مشروعیت دولت و اثرات منفی بر روابط بین‌المللی است. برای جلوگیری از این خطرات، دولت باید با دقت و حساسیت به مسائل مذهبی و اجتماعی کشور نگاه کند و سیاست‌هایی را اتخاذ کند که به تقویت همبستگی و انسجام ملی کمک کنند.
